Powiedziałem sobie, że do tego wpisu nie podłącze żadnych zdjęć. Dlaczego? Ponieważ uważam, że wyniki tegorocznego konkursu BZWBK Press Foto są na tak niskim poziomie, że nie będę promował takich fotografii.
Zdjęcia można włączyć do malarstwa albo przełożyć na nie (albo zrobić kolaż lub połączenie), natomiast fotografia zawiera w sobie samą sztukę.
Zdjęcie otwierające wyniki tegorocznego konkursu POYi wydaje się, że definiuje tegoroczne nagrody. Poetyka, ulotność, oddanie cierpienia w sposób malarski, bez natrętnych i przerażających widoków krwi i bólu.
W naszych czasach trudniej o "nieprzyzwoite" tematy. I na czym właściwie miałaby polegać perwersyjność fotografowania?
Pragnienie robienia zdjęć jest właściwie niewybredne, gdyż fotografowanie utożsamia się z przekonaniem, że dzięki aparatowi wszystko można uczynić interesującym.
Uprawiamy wszyscy te bolesną rzecz, jaką jest fotografia, z jednego powodu. Chcemy zatrzymać i ujarzmić nie tyle sam czas (co też jest oczywiste), ale przede wszystkich owe ujarzmienie czasu możliwe jest dzięki "złapaniu światła".