Piaski

Tuż przed granica Rosyjską, zaledwie 4 kilometry spacerem plażą po Mierzei Wiślanej, leży cudowna mała wioska rybacka – Piaski. Uwielbiam ją. Bywam tam dość regularnie. Tak raz na rok, dwa lata :) Nic się w niej nie zmienia. Ale właśnie o to chodzi. Znaczy, pewnie mieszkańcy poczuli by się urażeni, bo na pewno się coś zmienia, jednak dla mnie to wspaniały koniec kraju. Ta sama przystań rybacka, tak cudownie spokojna.

Piaski nazywały się wcześniej Nowa Karczma, dzięki nadanemu przywilejowi w 1429 roku przez komtura krzyżackiego Helmuta Holta właścicielowi owej karczmy Hannosowi. Potem oczywiście powstał kościół, a do dzisiaj Piaski są tez znane z powodu jednego z ostatnich cmentarzy menonickich z XVIII wieku.

Ale tego nie da się pokazać na zdjęciach. Zresztą po co? Zawsze jak tam jestem skupiam się na tym, co stanowi o Piaskach. Rybołówstwo. Dzisiaj pogoda nie rozpieszczała. Deszcz. Wiatr. Niemniej, sandacze dopisały i rybacy, pomimo niedzieli wracali z Zalewu z dobrych chyba połowem. Gdyby ktoś z Was kiedykolwiek zawitał w rejony Mierzei… nie omieszkajcie pojechać tak daleko jak się da… dojedziecie do Piasków.