Coraz częściej przekonuję się, że moje dotychczasowe przekonania na temat jakości fotografii i jakości fotografów są gówno warte. Po latach doświadczeń, trzymałem się kurczowo m.in. takiej tezy, że aby zrobić dobre zdjęcie trzeba mieć dobry sprzęt. Śmiałem się do rozpuku z amatorskiej teorii, że dobre zdjęcie można zrobić byle czym i liczy się przede wszystkim talent.
Śmiechem napawał mnie też pustym slogan – “nie ważne czym, ważne jak”. Po prostu to się jakoś nie sprawdzało… uważałem, że równie ważne jest czym, jak i to co fotografujemy. Niestety okazuje się, że człowiek nie krowa i czasami zmuszony jest przez okoliczności do zmiany swoich przemyśleń. Naturalnie, za rok, dwa ponownie może je zmienić… cóż, taka nasza natura.
W każdym razie, w chwili obecnej uważam, że dobre fotki są wokół nas, a że nie potrafimy ich zrobić, to już po prostu…. “fotograf dupa”.
Czemu nagle tak po wakacyjnej przerwie do tego piję? Ano, przypadkowo wszedłem na stronę autora, którego wielokrotnie tutaj wspominałem i który wykonuje zawód fotograficzny całkowicie nieartystyczny! Jest reporterem prezydenckim. I ten cholerny reporter prezydencki, który zazwyczaj robi “rączka, buzia, goździk” wali takie fotki, że mi ręce co rusz opadają… o szczęce nie wspominam…
Tego zdjęcia nie znałem. Powstało w kwietniu 2011 roku podczas wizyty Baracka Obamy w Brazylii. Autorem jest naturalnie Pete Souza. I co….? Myślicie, że to dzięki sprzętowi? On po prostu jest cholernym artystą. Kawał cholernego fotografa, o którym zawsze powiem – “światłoczuły”.
No i to tak na powitanie nowego sezonu. Po wakacjach, czas wziąć obojętnie jaki aparat w ręce i robić. Robić… szukać.
Znaczy,że co? Zrobił to Alcatelem?
No chyba tak Piotrze jest …
pozdrawiam
Oczywiście, żeby nie było wątpliwości miałem na myśli raczej swoją skromną osobę …
Oj tam, oj tam, bys tam byl to zrobilbys takie samo zdjecie i mnostwo innych osob z aparatami w rece zrobilo by to samo.
Teoria o tym, że liczy się w pierwszej kolejności talent nie była “amatorska”. “Amatorski” był pogląd, że liczy się przede wszystkim sprzęt. Ale dobrze, że już nie trzeba się tutaj o to spierać. I z uznaniem trzeba przyjąć takie uderzenie we własną pierś. Nie każdy tak potrafi.
Ani talent, ani sprzęt, ino praca.