Polecane… Widmańska Schizofreniczna

Staram się polecać od czasu do czasu na tym blogu autorów, których fotografie mają jakieś znaczenie. Oddają pewne stany świadomości fotograficznej, które we mnie drzemią.

Katarzynę Widmańską znam z fotografii od wielu lat. Trudno mi trochę o niej pisać, bo jej “schizofrenia fotograficzna” jest dla mnie bardzo ciężka do opisania i do sklasyfikowania w mojej hierarchii fotograficznej.
Z jednej strony delikatność portretu w czystej formie, klasycznego, podanego w mgiełce światła i z delikatnością przynależną kobiecej dłoni, a z drugiej “malowane” foto-obrazy oparte jedynie na wyjściu na fotografii.
Co lubię bardziej?
Nie wiem sam.

Od strony czysto estetycznej uwielbiam jej “malowanki”, “postarzanki” i wszelakie przeróbki w strukturze obrazu. Ta poobdzierana warstwa finalna robi mi – jak mawiają moje kuzynki z liceum. Katarzyna umiejętnie podbija jeszcze w górę słupek rtęci w moim termometrze delikatności poprzez te zabiegi. W i tak już subtelnej tkance pierwotnej fotografii domalowuje jeszcze kilka warstw świateł.

Z trzeciej jednak strony, mam okropną wewnętrzną potrzebę odrzucenia tego finalnego dzieła jako fotografii, bo fotografią już w moim odczuciu przestaje to być… nie zmienia to wartości artystycznej oczywiście. Niemniej, chyba z wiekiem staje się coraz większym purystą fotograficznym i zabiegi niezbędne do prezentacji zdjęć w sieci ograniczam do minimum. A może to brak talentu w malowaniu ręcznym zdjęć ?:)

Dodatkowym punktem, w którym Katarzyna mnie rozbraja jest jej… (z przeproszeniem) płodność :)
Nie zliczam nawet zdjęć na plfoto, ale ich ilość mnie przygniata ;)

W każdym razie, jeśli chcecie wiedzieć czym jest współczesna fotografia w Polsce, o której tyle gadają ostatnio te wszystkie jajowate głowy z portali internetowych, to zajrzyjcie do Kasi!
Polecam!