No nie… czy ja jestem inny?!

powiem tak, straszna kaszana te zdjęcia co pokazali, ale szczerze mówiąc pomysł sam w sobie ciekawy, myślę, że lepiej byłoby wziąść 2 rzeczy: auto terenowe które może wjeżdżać w wiele miejsc i dużo wody na pace, i teraz jedziemy autem w miejsce z którego można zrobić ciekawy pejzaż (tutaj niezależnie od pogody bo chodzi o ciekawy pejzaż a zalana szyba będzie tylko pryzmatem) zalewamy woda okno i robimy zdjęcia z auta, myślę ze mogło by coś ciekawego z tego wyjść, ale zdjęcia w tej formie co na stronie to przepraszam…

Ty sie nie znasz na nowoczesnej fotografii po prostu.

Jak zobaczyłem te zdjęcia pomyślałem podobnie… Odcina kupony albo nikt mu nie potrafi powiedzieć że król jest nagi..

Wczoraj na Planet byl film “Burning Man”. To ta impreza w USA w Newadzie na pustyni, gdzie łazą na glsasa, przywiązują sobie wstążki do penisów i żyją pełną wolnośica, nieskrępowaną zasadami i normami. Żyją tak 5 dni, a na koniec palą wielką postać człowieka. Reportaż byl o grupie polaków z “Lodzi Kaliskiej:, którzy chciali zrobić operę na tej pustyni i przedstawial 3 dziadków sliniacych się na widok tych pomalowaych gołych cycków. I to wszystko wpisane było w wolnosc sztuki i niezaleznosć twórców. To było żenujące. Podobnie z Sikora, żemnujące są pomysły, które okrasza się ideologią w stylu “mam w dupie poprawność”, robie co chce i to jest dopiero sztuka. Dla mnie to, z przeproszeniem, sranie w banie. Zupelnie jak te dziadki wczoraj, ktore pod namiotem (kazdy z lornetką w dłoni, ogladają gołe pipki i cycki lasek z ameryki, które w poczuciu odnalezionej wolnosci uczestniczą w konkursie na najładniejsze krocze… tak , własnie taki konkurs przyciągnął oczywiscie uwage przedstawicieli “Łodzi Kaliskiej”. To nie moje klocki. Spakowałem zabawki i czerwonym guzikiem na pilocie okazałem swoją wolność :)

Dzięki za link fajne, rozumiem, ze gdyby nie migały to bym nie widział efektu 3D… tak?

Ojojoj. Nie widziałem dokumentu w Planete, ale boję się, że za wcześnie nacisnąłeś ten czerwony guzik. Burning Man jest imprezą, w której dzieje się znacznie więcej niż oglądanie “pipek i cycków lasek z Ameryki”. Wątpię żeby organizatorzy mieli jakieś poczucie misji na temat wolności sztuki i niezależności twórców. Jest to raczej happening, w którym różne rzeczy mogą się wydarzyć. Wstążki u penisów są – podejrzewam – marginesem. Jeśli coś jest inne i tego nie rozumiemy, nie oznacza, że mamy to z miejsca deprecjonować. Zwłaszcza jeśli nie widzimy całego obrazu, tylko jakiś urywek, w dodatku – jak rozumiem – zniekształcony przez “dziadków z Łodzi Kaliskiej”.

W przypadku Sikory może być podobnie: nie znam człowieka, widziałem kilka zdjęć, bardzo różnych. Może być tak, że pozuje na wielkiego artystę i odcina kupony od znanego nazwiska. Ale może też być, że akurat miał ochotę na takie proste krajobrazowe historie i nie uważał, że będzie z tego wielki szum, że wielka sztuka. Ani też nie starał się o to. A dziennikarze żerujący na sensacjach zrobili z tego sensację. O poziomie dziennikarstwa polskiego, w tym fotograficznego warto napisać osobno (już zacząłeś w wątku o książce GW). Tak czy owak – nie ma co się gorączkować.

Pozdrawiam

Elwood

@Elwood – podekreślam, że nie deprecjonuje wydarzenia “Burning Man”. Napisalem tylko o tych dziadkach z “Lodzi…”. W aspekcie tego, że obecnie naweet (z przeproszeniem) robienie siku publicznie mozna określić “powrotem do klasycznej mikcji w otaczającej nas przestrzeni” :)
Sam happening jest naprawde wyjątkowy i chciałbym to zobaczyć.
No i te cycki…;):)

Nie wiem skąd, ale wiedziałam, że chodzi o seryjkę Sikory już w momencie przeczytania kilku pierwszych zdań… Osobiście mi nie potrzeba dorabiania takowej ideologii aczkolwiek ona wiele tłumaczy. (bo może ona była pierwsza?)
Byłam kiedyś na zbiorowej wystawie artystów z Wrocławia i na pierwszy rzut oka nie znalazłam tam nic ciekawego ani tym bardziej powalającego na kolana. Tytuł “Lustro natury” niby robił swoje, ale nie przekonywał mnie zbytnio do dziwacznych fotek kałuż, chodników, krzaków i tego typu historii. Były tam oczywiście zdjęcia, które przyciągnęły wzrok, ale nie wiadomo było co dalej z tym przyciągnięciem zrobić. Pomyślałam wtedy “no tak, jak już się zasłuży na miano artysty to nie potrzeba tworzyć czegoś wspaniałego, wystarczy źdźbło trawy z odpowiednim podpisem”. I człek patrzy się tępo w taki obraz i zastanawia się, kto ma nierówno pod sufitem, on sam czy może autor? Pomyślałam, że może jednak ja czegoś nie widzę… I dopiero za drugim razem, gdy poszłam tam małą grupką z profesorem artystycznym (którego ogarnąć od kilku miesięcy ni jak nie mogę;) zaczęłam pojmować o co może chodzić.. Bo sztuka to chyba wyrażanie siebie, to zaskakiwanie i prowokowanie do myślenia, niejaka manipulacja czasem. I fotografie z wystawy same w sobie nie były może ciekawe, ale gdy zaczęło się o nich rozmawiać, gdy wzięło się je wszystkie razem i znalazło sens, nie było już tak źle ;) Każdy z artystów miał przedstawić swoje stanowisko względem natury i zrobił to tak jak czuł (oczywiście jak się okazuje w jego kręgu nie było potrzeby nawijania jakiegoś profesora, kręgowi wystarczył krótki wstęp do wystawy;), nie dla ludzi, nie dla czegoś nowego a dla koncepcji. I w kontekście tego cała wystawa zaczęła nagle grać i tańczyć, bo dla każdego sztuka to co innego i trzeba o niej rozmawiać by poznać wzajemne stosunki do niej. A jeżeli zdjęcia były tworzone już z jakąś ideą to czy to jest dopisywanie ideologii do zdjęcia? Wg mnie nie. Bo fotografia jest zbyt obszerna, by nie dzielić jej na różne dziedziny, motywacje i sposoby odbierania. Moim zdaniem nad sztuką należy się zastanowić i poznawać ją w sposób w jaki się ją odczuwa, przemyśleć, zagrzebać w sobie. I fotografia też może być sztuką (choć to zagadnienie chyba nigdy nie będzie miało jednoznacznej i pewnej odpowiedzi ile by się nad nim nie myślało…), a jeżeli wg niektórych ma dawać po oczach od pierwszego jej ujrzenia to czy dalej nią będzie? Każdy ma inny sposób odbioru, mój jest taki, że jeżeli nie zagłębię i nie zatrzymam się dłużej przy jakimś obrazie, nie zacznę myśleć i czuć czym on jest dla mnie, wtedy nie będzie on ważny. Mimo, że często podziwiany…
A dla Ciebie, Iczek, co jest sztuką?

Dlatego chyba warto sobie zrobić podziałkę czasem ;) Jak się ma chęć oczywiście.. Mogą nie wymagać komentarza, ale skąd wiadomo, czy nie rozumielibyśmy jaskiniowych mazideł inaczej, gdyby owy komentarz miały? ;)
To na wiedzy “co dla mnie jest sztuką” można zarobić? :D