Sięgnąłem dzisiaj na półce sklepowej po wydawnictwo “Kontynenty“. Przyciągnęły mnie dwa nazwiska i okładka. Kydryński i Tomaszewski. Okładkę zdobi zdjęcie Marcina, które zrobił w Liberii. Cały materiał na stronie 36 jest pierwszorzędną robotą reportersko-felietonową. Marcin potrafi pisać “podróżniczo” w stylu, który mnie uwodzi. Nie jest to Kapuściński, ale również nie jest to relacja z trasy. Opowiadanie o Liberii jest wysmakowane i choć szorstkie miejscami, jak sam kraj zapewne, to czyta się to tchnieniem jednym. Zdjęcia jak zawsze u Marcina treściwe i nasączone kolorem i światłem. Jak woda z gąbki kapie z nich gorąco regionu i kontrasty kolorów równe kontrastom kulturowym krainy “Wolność”. Klasyczne kadry, klasyczna kompozycja. Mniód panie! Mniód na skołatane iPhonem oczy!
Po zdjęcia Tomaszewskiego sięgałem z lękiem, chociaż sposób ich podania (poziom rozkładówkowy) już mnie zaciekawił. Do tego, nowe podejście, aby jakoś uzasadnić obecność Tomasz w numerze. Kolor czerwony to klucz zdjęć. No i okazuje się, że tak podane zdjęcia z długiej historii fotograficznej Tomaszewskiego są… świetne! Klasyka klasyki klasą dla siebie. Naprawdę ma człowiek talent, nie ma co gadać. W sumie polecam Wam to pismo, którego nie znałem (wydawcą jest Agora), bo wewnątrz numeru naprawdę świetne reportaże ludzi podróżujących, antropologicznie zakręconych i uczulonych na światło i człowieka. A to lubimy przecież najbardziej.
Cena trochę odstrasza, 20 zł (bez grosza) to okazuje się dla polskiej klasy średniej powód do zastanowienia zanim sięgnie po portfel… :(
A ja tez jestem teraz podróżnikiem… odkrywam swoje rejony od tzw. d…. strony. Gdańsk o zachodzie z wczoraj.
To jest pismo z dlugą historią wskrzeszone właśnie przez Agorę. W tym numerze panowie graficy nie zepsuli zdjęć typografią na pół kadru?
Jarek, Akurat edycja i layout tego czegos zupelnie mi nie leży :) Czcionkę się strasznie ciężko czyta, a wąskie kolumny o autorach na boku strony to jakaś pomyłka. Edycyjnie kiepsko.