Zbieranie kasy czyjejś

W zbieraniu kasy od kogoś nie jesteśmy za dobrzy. Znaczy, my Polacy. Uczymy się dopiero tego, że aby zrobić coś, na co nie stać jednostkę, grupę, należy po prostu tej kasy poszukać. Kiedyś, instytucje, osoby zajmujące się dotowaniem twórców nosiły, nosili miano: mentorów, mecenasów itd… Zdajmy sobie sprawę, że bez mecenatu kościoła nie powstałaby zapewne żadna fuga Bacha, ani requiem Mozarta bez wsparcia panujących monarchów! Sztuka i każde praktycznie jej objaw, traktowany podówczas jako zbytek i nieróbstwo istniały tylko i wyłącznie dzięki instytucji mecenatu.

Czasy się zmieniły, ale czy zasada nie pozostała?

A jakże, wykształciła ona nawet doskonalsze formy, a świadomość rozwoju cywilizacyjnego poprzez twórców i sztukę samą w sobie ułatwiała i nadal ułatwia dostęp artystów do środków, których oni nie mają, bo np. tworzą w niszy artystycznej (no np.: robią koniki z waty, które zjadają po wystawie). Tak więc zdobywanie środków stało się… sztuką :)

Na fotografię środki można zdobywać z równym sukcesem, co na sztukę teatralną, film czy warsztaty z mokrego kolodionu . W każdym razie jednym z bardziej popularnych sposobów zdobycia kasy jest obecnie publiczna zbieranie kasy w formie crowdfundingu (finansowanie społecznościowe). Bardziej popularne na Zachodzie, obecnie w Polsce też zaczyna się rozwijać. Naturalnie, dla tego typu działań potrzebne jest jedno… bogate społeczeństwo :) Do tego nam niestety daleko i jest to mankament tego typu działań w Polsce. Polacy po prostu nie mają kasy aż tyle, by na poważnie zajmować się dotowaniem fotografa, który np. chce pojeździć po USA i robić fotki z drogi. Niestety. Tak to już jest. Ale nie szkodzi działać i robić takie rzeczy.

A propos tych Stanów i zdjęć, ostatnio przeczytałem, że Andrzej Kramarz posłużył się KickStarterem do próby realizacji swojego pomysłu… ale nie wyszło i to dość grubo nie wyszło. W tym wypadku pies pogrzebion został na etapie samego pomysłu na projekt. Jak słusznie zauważa dzerry, samo podanie tego pod rozwagę ewentualnych sponsorów musi wzbudzić pewną dozę pewności, że autor wie co chce zrobić, umie to zrobić i zrobi to na wysokim poziomie. W całym projekcie Kramarza zabrakło… każdego z tych elementów. Jego zdjęcia z tego cyklu są po prostu słabe. A pomysł na ich sprzedaż praktycznie niedorzeczny. Podawanie odbiorcy, na tacy za 10 dolarów, fotek porzuconych opon i koców lub pustych ulic w estetyce dość odległej masie oglądaczy internetowych- nie wróżyło sukcesu… i tak się stało. Nie wiem czy szkoda, bo nie czuję pomysłu Andrzeja, ale pokazuje to jak daleko nam do umiejętnego sprzedania samego pomysłu na coś…

Na krajowym podwórku widzę, że małe szanse powodzenia ma projekt Michała Szlagi “Stocznia – Aktualizacja 2013” w ramach WspieramKulture.pl. Zostały 4 dni i 8 godzin do końca, a zebrano 7% niebagatelnej kwoty 11.000zł. I wiecie co, ja bym nawet kliknął, ale ja nie jestem w stanie przebrnąć przez ten opis tego, na co idzie ta kasa… No i ten format 4×5 cala, który ma być argumentem za tym, żeby dać Michałowi pieniądze. No przecież 99.99% ludzi nie ma pojęcia o co mu chodzi. Jaki koszt 70zł za dwa ujęcia. Matko! Cyfrą zrób, będzie taniej :) – tak powie każdy.

Mamy problem z opisywaniem tego, na co chcemy kasę. Ja też mam. Nie staram się o kasę znikąd obecnie. Raz się starałem, dostałem. Potem nie było pomysłów, ale z opisywaniem to też mam problem. Bo jak tutaj czasami opisać to, co mamy w głowie jedynie ?:)

A tak na marginesie, jakie jeszcze znacie możliwe formy zdobycia pieniędzy na projekty autorskie…? Instytucje Unijne, jakie? Gdzie trza uderzać?

Może się komuś przyda.