Wyjątkowe warsztaty fotograficzne

Fotografować może każdy. Uczyć fotografować już nie. Jest pewna fundamentalna różnica między dobrym fotografem a dobrym wykładowcą. Mianowicie taka, że dobry fotograf musi/powinien robić dobre zdjęcia, a dobry wykładowca fotografii wcale nie musi robić dobrych zdjęć :)

Nie chcę jednak pisać o predyspozycjach do obu tych dziedzin, bo nie posiadam kwalifikacji w żadnej z nich. Tak przynajmniej wynika z moich własnych obserwacji siebie przez ostatnie lata. A że pokusiłem się o poprowadzenie kilku warsztatów i zrobiłem kilka zdjęć w życiu więc przynajmniej rozumiem, co chcę napisać.

Zanim jednak zacznę, kilka cytatów:

#1

Na warsztatach (Fotografii Natychmiastowej – aut.) wszyscy uczestnicy dowiedzą się, jaki model Instaxa wybrać oraz jak go obsługiwać.{…} Każdy będzie miał możliwość doświadczenia magicznego procesu fotografii natychmiastowej.

#2

Warsztaty (Fotografowanie Smartfonem – aut.)  są skierowane do wszystkich, bez względu na stopień zaawansowania. Dowiemy się na nich, jaki model aparatu telefonicznego wybrać, aby osiągnąć najlepszy efekt,{…}.

#3

Warsztaty (Dokument Społeczny – aut.) składają się z 3 spotkań co 3 tygodnie. Każde spotkanie trwa 4 godziny z jedną, krótką przerwą.

Cytaty są zaczerpnięte ze strony nowej inicjatywy edukacyjnej facetoface.edu.pl . I tej właśnie inicjatywie chcę poświecić kilka chwil.

Za pomysłem stoją ludzie,  których w sumie znam z fotografii. Niektórych lepiej, innych mniej dobrze. W większości wypadków doceniam (!) ich twórczość. Nawet wtedy, gdy jej nie rozumiem. Za wieloma nazwiskami idą poważne dorobki i nagrody w poważnych konkursach fotograficznych, często poparte wydawnictwami, książkami i artykułami. Tym bardziej stoję w dużym rozkroku oceniając te platformę edukacyjną przez nich zainicjowaną.

Z jednej strony docierają do mnie stale i stale te same argumenty, że z fotografii ciężko teraz wyżyć i trzeba się łapać każdej możliwej formy dorobienia i zarobienia, bo wszyscy są teraz freelancerami bez etatów. Każdy mi to wpaja od lat. Jako, że nie żyję z fotografii i nigdy nie zamierzałem w sumie tego robić zarobkowo, te argumentacje docierają do mnie ciut ociężale. Ale docierają. I teraz rodzi się pytanie… czy po zapoznaniu się z tymi opisami różnych rodzajów warsztatów, które proponuje FaceToFace nie odczuwacie jakiegoś dyskomfortu? Czy da się zrobić warsztaty z każdego wymyślonego zagadnienia okołofotograficznego, które proponują organizatorzy?

Gdyby być złośliwym , to sformułowanie o wyborze telefony do robienia zdjęć, można poszerzyć o kolejny punkt:

“Na warsztatach dowiesz się, która sieć telefoniczna jest najlepsza do fotografowania”.

Przecież to jest naprawdę dęte, aby robić “warsztaty” z używania telefonu. Można temu poświecić 25 minut podczas rozmowy luźnej przy okazji zajęć ze streetu, ale warsztaty!?

Zmodyfikowałbym z lekka też takie zapisy w tych opisach:

“Warsztaty trwają dwa lata w cenie 1100zł i składają się z 4 spotkań co 6 miesięcy po 4 godziny każde (z krótką przerwą).”

To nie są warsztaty. To jest dla mnie jakaś dziwna próba obejścia zwykłego nauczania, przekazywania wiedzy podczas kilkudniowych spotkań, wielogodzinnych ćwiczeń w formie samo-pstrykania i poddawanie się ocenie raz na 3 tygodnie. Co to ma wspólnego z warsztatami?

Lub dopisałbym konkretnie do tego zdania – cyt. ze strony: “Sposoby udostępniania zdjęć w Internecie”.

“Sposoby udostępniania zdjęć w Internecie – wybór między przyciskami Instagram, Twitter a Facebook”

Małe szpileczki – nie bez kozery. Wierzę w konieczność edukowania młodych i nie tylko młodych ludzi pod kątem fotografii. Nie tylko pasjonatów. Jednak nie każda forma mi odpowiada. I choć zdaje sobie sprawę, że to muszą być komercyjne działania, to jednak pewne nachalne formy wyciskania z niczego czegoś – jakoś mnie rażą. I pewnie nie zwróciłbym uwagi na całą sprawę, gdyby nie nazwiska i instytucje stanowiące o FaceToFace. I od tego się zaczęło. Poczułem się z lekka omamiany. I gdyby to proponowali no-name’owi pstrykacze,jakich jest obecnie więcej niż sprzedanych w Polsce cyfrówek, to olewam to. Ale nie. Stoją za tym poważne nazwiska.

Oto bowiem, nagle okazuje się, że robi się “warsztaty” z telefotografii, która w środowisku jest pogardzana, ale my poświecimy tematowi całe warsztaty na m.in. wybór aparatu telefonicznego do robienia zdjęć. Że robienie polaroidów automatem wybranej firmy urasta do rangi, cyt.: “…doświadczenia magicznego procesu fotografii natychmiastowej.”.

Jasne, marketing – powiecie… no rozumiem, robię w marketingu. Ale czyta się to wszystko jak reklamówkę dla kredytu chwilowego.

Panowie. Nie mam problemu z Waszą inicjatywą. Mam problem z takim podejściem. Odnoszę wrażenie, że chcieliście zagospodarować każdą potencjalną przestrzeń warsztatową w Poznańskiem. Tak, aby nikt Wam nie “podskoczył”.  Jakbyście robiąc biznesplan tego edukacyjnego konglomeratu, postawili sobie za cel wypełnienie wszystkiego, co uda się Wam wypełnić i jeszcze trochę. Brakuje mi tylko fotografii aktu :) Chyba, że to w ramach Fotografii i Ślubnej, bo to też macie…? Mydło i powidło.

W myśl reklamowych standardów, ten wpis powinien trochę poszerzyć krąg odbiorców Waszego pomysłu. Nawet liczę na to, że tak się stanie! Każdego z osobna w Waszym towarzystwie cenię. Całą inicjatywę jednak oceniam na razie, z opisów wnioskując, dość średnio. Może to tylko efekt tych karkołomnych opisów. Tych wydumanych zagadnień fotograficznych i dmuchanych pod wybranego producenta określeń. Może.

Trzymając kciuki za poszerzenie świadomych twórców fotograficznych – zżymam się z lekka na wybrane przez Was metody.