Pamiętacie przypowieść o talentach?
Ulubiona opowieść księży, którzy prowadzą Msze Św. dla dzieci. Daje pole do setek interpretacji i jest jednocześnie bardzo prosta.
W skrócie:
“Pewien pan miał wyruszyć w daleką podróż. Wezwał więc trzech służących i dał im pieniądze: jednemu pięć talentów, drugiemu dwa talenty, trzeciemu jeden talent. Dwaj pierwsi pomnożyli swoje pieniądze umiejętnie je inwestując i obracając nimi. Trzeci służący, nie wiadomo czy w obawie, że straci powierzoną sobie kwotę, czy nie umiał inwestować, zakopał swoje pieniądze.
Kiedy pan powrócił, rozliczał służących z ich decyzji na temat powierzonych im kwot. Pierwszego i drugiego pochwalił, a trzeciego wydalił ze swojego domu jako złego sługę.”
W sumie też straszliwie mnie denerwuje gdy ludzie obdarzeni talentem marnotrawią swój talent na jakieś mniej ważne rzeczy, a spoczywający w rękach i umysłach dar jakoś tak gnije.
Straszliwie mnie wnerwił Staszek!
Straszliwie!
Bo on jest przykładem takiego zakopywacza talentów…
Ma dar od Pana do jednej jedynej rzeczy, którą powinien robić w życiu.
Talent do robienia aparatów! I on go marnotrawi, bo ich nie robi…:(
Znaczy, tak dokładnie, to robi, ale wyjątkowo. I mnie zrobił. I zrobił to WYJĄTKOWO!
Dostałem dzieło sztuki! Ludzkiego pomysłu.
Aparat do mokrego kolodionu, który został stworzony na podstawie kilku poglądowych zdjęć i dziesiątek maili, które wymieniliśmy. I zrobił to! I to jak!
Nigdy w życiu nie widziałem takiego wykończenia detali i takiej jakości drewnianego produktu.
Nie mogąc się powstrzymać wrzucam kilka pierwszych, jeszcze ciepłych fotek, ale uzupełnię to dobrymi fotami wkrótce.
Tacy ludzie jak Staszek powinni być gdzieś na piedestale fotografii. Sam zresztą jest świetnym fotografem.
Niestety, skromność ich przygniata. A szkoda!!!
Aparat to klasyczna sztywna konstrukcja na ławie łamanej. Matówka wyjmowana (pion, poziom), kaseta na płyty szklane. Miech wykonał Michał “Omfman” Gozdek. Całość robiona jest w 100% ręcznie. Wykonany w niespełna miesiąc z niczego. Aparat jest unikatowy i nigdy nie powstanie drugi taki sam. I ja go mam….
Dziękuje Ci Stachu!
To warto mieć dla samego posiadania…
Kamera do mokrego kolodionu, 8×10 calaautor i wykonanie Stanisław Szwedowski
(dla porównania i skali obok ShenHao HZX 4×5-IIA )
wiedziałem, że On to tak zrobi… szacuneczek!
noo stary ;) pieknie. Slinka cieknie.
A tak pozasprzetowo – chemie masz juz rozpracowana? Bo wiesz, ze ja to niebawem zaczynam miec czas wolny i niechybnie bede Cie nekac w temacie ;)
No, no Piotrze szalejesz :) Szacun !
Gosia Barta
Zrobić zdjęcie takiemu aparatowi za pomocą cyfrówki to zbrodnia! ;)
Bo drewno ma duszę i jest "ludzkie"…
Takie wpisy nazywa się na forach internetowych mianem "onanizm sprzętowy" :-P
Ładny, bardzo ładny. Kolodion ma swoje wymagania – czy pokusisz się o wynoszenie go w plener?
Kraftsman!!! jaki onanizm? o czem Ty piszesz? :)
to nie onanizm – to zwyczajny zachwyt na piękną rzeczą, nad ludzką pracą i umysłem twórcy…
i potwierdzam – Staszek nazbyt skromny jest.
@Yoonson – dzięki, lepiej bym nie zareagował na te prowokacje Kraftsmana :):)
@Robert – jasne że tak, ale pod to muszę mieć statyw wojskowy pod działko samobieżne :)
Iczku – mam taki statyw :) wprawdzie nie od działa, a od wojskowego niwelatora, czy jak tam to zwą… używam do do Mentora-Potwora.
prosze http://www.allegro.pl/item731600227_ciezki_statyw_drewniany_zeiss.html
nawet kolorystycznie troche pasuje ;)
piękna rzecz
Myślę, że za kilka dni Piotr przedstawi kilka zdjęć zrobionych w "nowej dla nie go a starej historycznie, technologii.
I będzie nas przekonywał, że cyfra tego nie ma :-) Nie daje takiej radości i tonalności. I po części będzie miał rację.
"(…)I po części będzie miał rację."
dobre! po części…
się ubawiłem. po pachy.
A tam zaraz prowokacja. Tak mi się skojarzyło :-)
@MArcin – "kilka dni"…?
Daj spokój, to jest stara technika. To będa tygodnie..:)
W filmie "Mała Moskwa" jest taka scena, gdzie porczunik mówi do bohaterki, że kiedyś ludzie mieli więcej czasu na normalne zaloty… :)
Tak samo z fotografią… trzeba się do niej zalecać, jak do płochej Panny..
Bez nachalstwa. Z szacunkiem.
Pomału.
Po bożemu…
I wtedy ona odda się nam… w całej swej pełni.
Ten komentarz został usunięty przez autora.
"jak do płochej Panny…"
smakowicie!
Bo Staszek ma to co wielcy ludzie – nigdy nie jest zadowolony – jest po prostu perfekcjonistą :)…
kiedy przeczytałam "Staszek" – pomyślałam "Ito??"..
Nie znałam Staszka od tej strony.
I potwierdzam – jest wspaniałą osobą! A ja zachwycona jestem, że swoją Yashikę mi powierzył w dalsze użytkowanie.
Pozdrawiam!
Piotrze, a nie odnosisz wrażenia, że poszukując złotego graala fotografii nie dochodzisz powoli do końca możliwości? Co jeszcze przed Tobą zostało? Mam też wrażenie, że celebracja procesu robienia zdjęcia robi się coraz ważniejsza od samego zdjęcia, taki fetyszyzm fotograficzny :-)
@Marcin: Ty prowokatorze!
Jak zwał, tak zwał, onanizm fetyszyzm :-D Kwestia czysto terminologiczna. Mogę nawet zgodzić, że z tym, że zachwycanie się nową cyfrówką to prosty "onanizm sprzętowy", zaś w przypadku tego szytego na miarę cacka to już "zwyczajny zachwyt na piękną rzeczą".
Ze swej strony życzę pięknych obrazów. Znając dotychczasowe – jestem pewien, że narzędzie znajduje się w dobrych rękach.
Marcinie – w momencie, w którym uwierzę, że kolejny nowy aparat, kolejne nowe szkło czy kolejna nowa technika powoduje, że robię lepsze zdjęcia – to będzie mój koniec :)
W fotografii nie ma granic… myślę, że prawdziwa fotografia jest przede mną i wcale nie wiąże tego z kolodionem czy innymi cudami.
Raczej z odbiorem moich prac…
Wiecie… to cudo zobowiązuje. Mam tremę jak cholera przed wylaniem pierwszego płynu na szkło…
w takim razie czekamy na mokre zdjęcia z tego majstersztyku! bardzo mi się podoba Twój nowy nabytek…
A ja utknąłem na razie tylko w średnim formacie…
1) Vivat Staszek!
2) Czy jest ktos w Polsce, kto juz robi mokra plyte?
3) Czy mozna znac wymiary samego aparatu oraz jego wage?
Pozdrawiam!
Janus
Ad1 – Vivat!
Ad2 – oczywiście, że tak i to jest ich paru. Znam sam 4 osoby, w tym w Gdańsku i Toruniu :)
Ad3 – wkrótce… ponieważ nie dotykam go obecni niczym poza jedwabna szmatka więc z miara nie podejdę. A tak powaznie, to podam te info niebawem.
Ad Ad 1) Jak wyzej! :-)
Ad Ad 2) O! To sie zdziwilem. Swietna wiadomosc, bo czasem trudno byc pionierem.
Ad Ad 3) Pozwolilem sobie byc szybszy, wiec zamieszczam informacje o wymiarach aparatu: 35x37x50cm, waga ok. 7 kg.
Gratuluje mokrego potwora!
Janus
Piotr, ja rowniez uwazam, ze to tylko i wylacznie zakamuflowany onanizm sprzetowy. Im bardziej pogardzasz masowoscia jaka daje cyfra, tym bardziej chcesz sie obudowac zamknietym, eklektycznym swiatem wielkiej puchy na mokra plyte. Idac z tym przez miasto jestes nie do pokonania przez zadnego wlasciciela megazooma z czerwonym paskiem na bialym tubusie. Pozatym widac od razu, ze jestes Artysta a nie bogatym snobem, to wazne. Trzeba sie dobrze zapozycjonowac. Jak sam wiesz, w fotografii juz wszystko wymyslono i jest od strony obrazowej produktem, zjawiskiem skonczonym. Dlatego tez mozna jedynie cofac sie wstecz, odtwarzac historie, odgrzewac stare techniki. W ten sposob sie wyrozniac. Ubawila mnie jedna z wypowiedzi "… utknalem na srednim formacie…: – co maja powiedziec uznani fotografowie z taz zwanego Panteonu, ktorzy – o zgrozo – fotografowali malym obrazkiem? Nie wspomne juz o pieknych, poruszajacych setach z cyfry, ktore wyszly z niejednej zdolnej dloni i wrazliwego oka. Ci dopiero to utkneli. Coz, zycze pieknych, mokrych plyt, zeby trzeszczaly w niepowtarzalny sposob jak winyle i obys sie pod tym nie ugial. Sprobuj robic na tej maszynce foty bez tak wyrafinowanej stylizacji i wizazu, jak dotychczas. Popatrzymy, czy wowczas bronia sie samym klimatem, kompozycja i – niepowtarzalna ramka oczywiscie ;)
A ja mam wrażenie, że patrząc na fotografię przez pryzmat sprzętu i odnosząc wszystko do sprzętu, jednak popełniacie błąd logiczny.
Nie wiem czy tylko ja tak mam, ale sięganie w moim wypadku po stare techniki, a co za tym idzie korzystanie z urządzeń ówcześnie stosowanych nie jest tylko i wyłącznie zachłyśnięciem się sprzętem…
Już to ktoś ładnie napisał – moje podniecenie wynikające z posiadania tego aparatu jest podnieceniem dla kunsztu twórcy i urządzenia jako takiego.
Równie wielkie uniesienie czyni w moim mózgu widok starej maszyny do szycia czy sztucera, którego używa kolega myśliwy (kurkowy).
Nie wiem czemu to WY się przyczepiliście znowu do tego sprzętu…
Ale co ważniejsze (wracając do drugiego zdania) – ja nie zachłysnąłem się sprzętem dla samego sprzętu. Mnie pociąga kompleks zjawiska związanego z kolodionem. Proces i składowe tego procesu.
Nie zamierzam zbawiać świata w XXI wieku aparatem ważącym 7kg…
Ale jednego jestem pewien obserwując i biorąc udział w fotograficznym cywilizacyjnym rozwoju – era cyfry się kończy.
Ludzkość wraca do czegoś unikalnego.
A może inaczej – era amatorskiego cykania fotek cyfrą odchodzi. Ludzie przestają już liczyć na swoje umiejętności i aparatu za 500zł.
Widać to po zapotrzebowaniu na profesjonalne foty ślubne chociażby..:)
Uważam, że moja droga nie jest zamkniętą ścieżką. Powiem więcej 0- uważam, zę ta drogą będzie szło coraz więcej ludzi i ta fotografia będzie się rozwijać i cenić!
A przeciwko udanym zdjęciom cyfrowym – nie mam nic :)
Chcesz odtwarzac stare techniki, chcesz piescic dlonmi ten kawalek cudnego drzewa? – To piekne – mowie zupelnie szczerze. Tylko przestan prosze umiejszac prace innych, ktorzy nie przywiazuja wagi do narzedzia.
Kupisz szable, kupisz konia – i bedziesz wszem i wobec oznajmial, ze to jedyne, prawdziwe wojsko a nie jacys kolesie w Hummerach? I zebys jeszcze na tym koniu i ta szabelka takiego zatlukl…
Eddie
Chyba nie przeczytałeś tego co napisane powyżej. Ale to już norma jak widzę… wojowniku z Hummera :)
To kiedy wybieramy się fotografować Klify na południu Anglii?
Kiedyś padł taki pomysł, ale jakoś się rozmył.
Ale wtedy Ty jakos W Walii siedzialeś :)
Ja zawsze chętnie:)