Czy szanować Sztukę w Internecie….?

Ta… Internet jest paskudny, wiadomo, bo zbyt egalitarny.

Ale jeśli chodzi o fotografię jako sztukę, to chyba jednak potrzebna do takiego traktowania jest fizyczność, jak mi się wydaje.

A jeśli nie, co mogę sobie wyobrazić, to chyba trzeba podejść od strony artysty, znaczy twórcy (bo artysta to może za duże słowo). Wtedy więc, może istnieć takie miejsce w Internecie, gdzie fotografia (czy jakaś inna forma sztuki wizualnej) jest poważnie traktowana tylko tam, gdzie sam twórca poważnie podchodzi do swej pracy (i miejsca).
Jak to zrobić? Wg mnie proste – trzeba mu kazać płacić za możliwość pokazania swoich dzieł. Abonamentem. I będzie naturalna selekcja. ;)

Rudolf – to jest wyjście fakt, ale co z tymi artystami, którzy żyją zgodnie z kanonem bycia artystą XIX wieku… w ubóstwie i nędzy :)?

Poza tym, wówczas łatwo popaść w pułapkę, że są “artyści” mający dużo kasy, ale… nie talentu! :)

Bardzo trafne pytania.

A co to jest sztuka? co to jest fotografia artystyczna?

Generalizując – kiedyś było tak, że mecenat związany był z Kościołem Katolickim (albo inną instytucją religijną), albo monarchiami / arystokracją albo burżuazją. Na tych gałęziach kwitła awangarda, wyznaczane były nowe kierunki w stylach sztuki. Związany był z tym prestiż i finansowanie, co przyciągało artystów którzy tworzyli na zamówienie, a ze strony zamawiających były to swoiste wyścigi i pozycjonowanie siebie (moje miejsce w historii i względem sąsiada).

Dziś Kościół Katolicki ze swoim Licheniem i kościołami a la skocznia (znajomi mówią „pod wezwaniem Małysza”) stracił pozycję awangardowego wyznacznika kierunków w sztuce. Są oczywiście nieliczne wyjątki (Nowosielski) Monarchii nie ma, jej rolę przejęło państwo – i to jak sobie radzi jako mecenas sztuki każdy widzi w zamkniętych na okrągło galeriach. Burżuazja ma się dobrze – istnieje pod nazwą „biznes”. I tu trwają wyścigi. Reklama, moda, tworzenie nowych sposobów na to, aby w twórczy sposób opakować jakiś towar. W tej materii nic się nie zmieniło – jeśli chodzi o mechanizm (kiedyś towarem była pulchna dziedziczka) zmienił się sposób i źródła finansowania, i dyscyplina wyścigów. Ale najważniejszą nową zmianą jest to, że pojawił się Internet.

Co z tego wynika? Otóż przesunęło się miejsce tworzenia i pojawiania się dzieł awangardowych. Czyli nowego spojrzenia na klasyczne tematy. Pojawia się gdzieś coś nowego, ktoś jest anonimowym twórcą, za moment pojawiają się inni zainspirowani – i kwitnie nowy styl. Pojawiają się nowe style. To jest piękne.

Takie plfoto, pełni właśnie taką rolę. Takiego Hyde parku, siewcy, inkubatora. Żywej Galerii. Zmiana jaką widzę najbardziej jest to, że mało jest fotografii w prezentowanych tam pracach. Przede wszystkim to są foto-grafiki, które z fotografią mają wspólne źródło pochodzenia. Czy to źle, czy to dobrze, tego nie wiem. W plfoto jest także jeden szkopuł – prezentuje się tam zdjęcia pojedyncze (i tak nad nimi dyskutuje). Jak ktoś wykonał serię – trzeba ją śledzić. Jest to kolejny mały gwoździk do trumny reportażu/cyklu. Jednak plfoto uczy i edukuje swoich użytkowników. Którzy – tak jak artyści przed wiekami grają w swoją grę – i ścigają się… tyle że na punkty i miejsce w rankingu. (a ten wyścig jest jak narkotyk)

Jeszcze chyba jest tak, że za premierę jakiejś fotografii (jeśli ma być odkrywcza) uważa się zdobycie nagrody czy wyróżnienia w konkursie fotograficznym, albo wystawę w galerii, albo ważną publikację (np. w albumie). Jeszcze krytycy nie poważają serwisów typu ploto jako miejsce które wytycza nowe trendy. Ale może kiedyś?

A ja mam pytanie na osobny wątek – co to jest fotografia prasowa? Czy taka która pojawia się w prasie – czy taka która powinna się tam pojawiać, a może taka, która jest nagradzana w konkursach prasowych, mimo że często w prasie nie jest publikowana?

Pozdrowienia,
Kacper

@iczek: ubóstwo i nędza sobie były, ale na narzędzia pracy zawsze musiało się znaleźć. Stąd taki abonament należałoby traktować jako wydatek na narzędzie pracy. :)

1x.com… Powiem szczerze, że choć poziom jest tam wysoki, to trochę tam nudą wieje… Owszem jest mnóstwo bardzo dobrych zdjęć, czasem pojawiają się też wyjątkowe. Ale ogólne wrażenie zbytniej poprawności i schematyczności pozostaje… Mam wrażenie, że w wielu zdjęciach doskonały warsztat stał się jedynym celem ich twórców. Duszy mi w tym wszystkim brakuje (Oczywiście są od tego wyjątki!). Większość publikowanych tam zdjęć po prostu nie kopie po synapsach i nie zatrzymuje na dłużej (przynajmniej mnie). To trochę jak z tą cytryną, o której niedawno pisał Rudolf ;)

Nie szukając zbyt daleko poleciłbym raczej http://www.voal.pl. Więcej artyzmu, więcej analoga. Ciekawsze mi się wydają zdjęcia tam publikowane. No i można poczuć, że jest się w gronie prawdziwych pasjonatów, a nie przypadkowych pstrykaczy :). Trzeba jeszcze dorzucić do tego brak reklam, brak abonamentu, brak rankingów i sprawne działanie Administracji działającej w porozumieniu z użytkownikami. Da się? Da się.

Myślę, że nawet internetowym publikacjom należy się szacunek. Po prostu trzeba to traktować jako próbkę, niejako stykówkę taką. Wiadomo, że nic nie zastąpi dobrze wykonanej odbitki. Ale o ile ubożsi byśmy byli gdybyśmy oglądali zdjęcia tylko w takiej formie? Wielu zdjęć byśmy po prostu nigdy nie zobaczyli. Gorzej jeśli dla kogoś internetowa miniaturka staje się produktem finalnym…

Iczku – zapraszam więc serdecznie!:)

Iczek, gadac za wiele nie ma sensu – fakt, ze na voalu da sie porozmawiac o fotografii zachowujac poziom dyskusji. Choc wyjatki sie zdarzaja. Ale polecam zdecydowanie. Co do artlimited zdania wyrobionego nie posiadam, bo nie zaplacilem ;)
Ale pewien jestem jednej rzeczy – choc papieru nic nie zastapi, to bez galerii w necie wielu zdjec bysmy na oczy nie ujrzeli, a wielu tworcow robiloby swietne fotki jedynie w zaciszu domowych pieleszy…